Enver
Wie is de organisatie en wat doen wij
Emver (Voormalig Flexusjeugdplein) biedt zo snel mogelijk passende hulp en ondersteuning aan jongeren, kinderen en ouders in Rotterdam en omliggende gemeenten bij opgroei- en opvoedingsvragen.
Hoe werken wij en voor wie
We beiden hulp in de vorm van jeugd- en gezinscoaching, schoolmaatschappelijk werk, pleegzorg en woonbegeleiding. De medewerkers werken vanuit regio- en wijkteams, waardoor zij het gebied waarin zij werken goed kennen. In onze hulpverlening proberen we het eigen netwerk van gezinnen in te zetten bij de hulp en waar mogelijk gebruik te maken van vrijwilligers. We werken zoveel mogelijk samen met andere organisaties en instanties in de wijk.
Een medewerker aan het woord
‘Ik geloof hier echt in’
Petra Elhalky is ambulant gezinsbegeleider bij FlexusJeugdplein in het gebied IJsselmonde. Ze dacht mee in een van de (Rotterdamse, red.) werkgroepen over het nieuwe jeugdstelsel. ‘We kunnen sneller en beter hulp bieden door samenwerking en het delen van expertise.’
Als ambulant gezinsbegeleider gaat Petra Elhalky naar gezinnen toe. Opvoedingsondersteuning is haar ‘core business’, maar ze geeft ook hulp en advies op het gebied van financiën, werk, gezondheid en vrijetijdsbesteding van kinderen. In de werkgroep ‘Professionals aan Zet’ dacht ze mee over een ideale jeugdzorg. ‘Waar gaat het nou mis? Dan kom je met elkaar al snel op dingen als koppeling, samenwerking tussen verschillende instellingen of hulpverleners. Aanbieders van zorg rond een gezin, moeten elkaar vinden. Soms heeft een ouder een volle agenda met afspraken met verschillende hulpverleners.’
Bureaucratie
De bureaucratie is een andere frustratie. Het is ook voor de gezinsbegeleiders en andere hulpverleners lastig om ‘zaken te doen’ met bijvoorbeeld de sociale dienst, het jongerenloket of de kredietbank. Wachtlijsten voor het inzetten van hulp van andere deskundigen – die dan soms weer van vooraf aan moeten beginnen – helpen ook niet mee. ‘Soms komen mensen daardoor verder in de problemen dan nodig is. Natuurlijk zijn er regels en kaders nodig, maar laat altijd het belang van kinderen voorop staan.’
Wijkgericht
Elhalky werkt nu nog door de hele stad, maar die situatie gaat geleidelijk over in wijkgericht werken. In de toekomst heeft ze al haar cliënten in de Beverwaard. In het nieuwe stelsel zal ze werken in een wijkteam. ‘Kleinschalig en dichterbij, dat is alleen maar goed’, zegt ze. ‘Als je de bewoners en de hulpverleners in de wijk kent, wordt snellere en betere hulp mogelijk. Ik geloof daar echt in. Als je elkaar kent wordt het vertrouwen groter. Met elkaar kun je sneller dingen signaleren. En je kunt inspelen op waar de wijk behoefte aan heeft.’
Eigen verantwoordelijkheid
Een grote uitdaging wordt volgens Elhalky om ook vanuit een andere visie te werken. ‘Meer inzetten op de eigen verantwoordelijkheid van ouders, meer coachen in plaats van dingen overnemen. Vertrouwen op het eigen kunnen van gezinnen. Je rol als professional verandert daarmee. Dat vraagt om het inzetten van andere competenties. Je moet doortastend zijn, flexibel en vertrouwen op je eigen inschatting. Ook opleidingen als SPH en MWD moeten daarop inspelen. Gelukkig zijn die ook in de plannen betrokken.’
Wij-cultuur
Een andere uitdaging is om het eigen netwerk van gezinnen aan te boren of op te bouwen. ‘Ik heb onlangs een vrijwilliger gekoppeld aan een zieke moeder met een klein kindje’, vertelt ze. ‘Het kan dus wél. Er zijn echt genoeg mensen die dat zonder financiële tegemoetkoming willen doen.’ Elhalky hoopt dat het over een paar jaar gelukt is om de hulpverlening sneller en beter te maken, met meer collegiaal overleg en minder ‘hokjes’. ‘Ik hoop dat het ook een uitstraling krijgt naar de buurt: minder problemen, minder overlast, dat het er beter uitziet. Ik hoop dat we van een ik-cultuur weer meer een wij-cultuur kunnen maken.’